بررسی نقش قراردادپذیری در سیستم ارزیابی عملکرد (مطالعه موردی: شهرداری مشهد)

حسابداری همواره ازطریق استقرار ‌سیستم ارزیابی‌عملکرد بهینه، فرصت‌رشد‌و‌توسعه سازمان‌را‌ فراهم آورده است. این پژوهش با هدف بررسی‌کاربردهای سیستم ارزیابی‌عملکرد در بخش‌عمومی (شهرداری مشهد) انجام شده است و درنهایت، این موضوع‌که کاربردهای سیستم‌های ارزیابی‌عملکرد در شرایط قراردادپذیری بر عملکرد موثر هستند یا خیر، نیز مورد کاوش قرار گرفته است. قراردادپذیری شامل؛ شفافیت اهداف، توانایی انتخاب معیارهای عملکرد تحریف‌نشده ‌(قابلیت سنجش‌خروجی‌ها از لحاظ اهداف) و درجه‌ای است که مدیران فرآیند تغییر را می‌دانند و کنترل می‌کنند. به منظور انجام تحلیل‌های آماری از تکنیک معادلات ساختاری که برای تجزیه‌وتحلیل سیستماتیک داده‌های چند متغیره، اندازه‌گیری سازه‌های نظری (متغیرهای پنهان) و روابط میان آن‌ها بکار می رود؛ استفاده گردیده و فرضیه‌های تحقیق با استفاده از داده‌های پیمایشی در شهرداری مشهد در سال‌1397‌مورد آزمون قرارگرفته‌است. یافته-ها حاکی‌ازآن‌است‌که قراردادپذیری بر کاربرد‌اکتشافی و‌ کاربرد مشوق‌محور در سیستم‌های ارزیابی‌عملکرد، تأثیر مثبت و معنی‌داری دارد. با این وجود، در شرایط قراردادپذیری، کاربرد‌اکتشافی‌ وکاربرد مشوق‌محور در سیستم ارزیابی‌عملکرد بر عملکردسازمانی، تاثیر معنی‌داری نداشته است. همچنین، نتایج این تحقیق بیانگر عدم وجود رابطه بین قراردادپذیری و عملکرد ‌سازمانی می‌باشد. این یافته‌ها، مفاهیم مهمی را برای نحوه عمل حسابداران و مدیران در طراحی سیستم های ارزیابی‌عملکرد در سازمان و توجه به نقش‌های متفاوت سیستم ارزیابی، در بخش‌عمومی به همراه دارد. ازآنجایی که ارزیابی عملکرد رابطه تنگاتنگی با ابعاد تعیین شده در معیارهای عملکرد دارد، تمرکز دربکارگیری مفاهیم معیارهای‌ارزیابی‌عملکرد با‌توجه به مفهوم قراردادپذیری در پژوهش حاضر، به گونه ای بوده که این اطمینان را به سازمان مورد پژوهش می‌دهد که در مسیر درستی گام برداشته است.